...A. için...
giderken
tokanı çekmecesinde bıraktığın
bir odanın kapılarını
şimdi kapıyor
annen
suratına.
kıskanarak
içten içe öc alır gibi
kimseye birşey söylemeden
susarak,sessizce
asıyorsun kendini;
annenin yazın gittiğinde
sulamaları için bile
kıyıp başkasına emanet edemediği
çiçeklerinden birinin
dalına.
mevsimlik bile olsa
çiçek olmak geçiyor
içinden,
isyan ediyorsun
ömürlük insanlığına.
sen boşver;
kendini asmak yerine
senden daha değersiz
bir çiçeğin dalına,
tutunmaya çalış
kendi toprağına.
kendi toprağı ki;
en sağlam köktür insana.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder