...T. emre eke' ye...
geçtiğin yerlerinde
hayatın yelesi
yüzünle savruluyor.
acı hep vardı.
yüzün,
bazen.
yaralamıyor
desen yalan olur,
alışıyor insan desen
çok güzel bir masal.
şimdi,
kendi yolculuğuna
gönderiyorsun
kendini.
ses etmeden annene,
sabah bırakarak
alnına
dudak izini.
yanına
çok sevdiği çiçeğinin
dibinden
bir avuç toprak alıyorsun
gömmek için kalbini.
şehirde
bedenin
sapasağlam bulunuyor;
uzak,
yolları karla kaplı,
inadına çiçekli
bir köy yolunun
kenarından topluyorlar
içini.
yolda,
bir kere ısırmışsın ekmeğini.
yolda,
geçerken
baktığın her şeyin
arkasına düşmüş gölgesi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder