yanarak uyanıyorum geceleri.
yanarak.
içimde kalbi doğuştan delik
bir çocuk büyütüyorum,
onu yaşatmak için
kendimi yakarak.
kırılıyor aynalar
düşlerim kesiliyor
olmadık yerlerinden.
ancak durdurabiliyorum kanımı
seni değil,
iyi şeyler düşünerek.
seninle her ne kadar bölünse de,
kendimi toplamam
gerçeklerle çarpmam
ve senden çıkarmam için
uyumam gerek.
ne olur
kapat artık ışığımı
ve dışarıdan da kapımı.
2008
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder